مگنت درمانی (مغناطیس درمانی) بر اساس گزارشات قدمتی دست کم دو هزار ساله دارد.
میدان‌های الکترومغناطیسی پالسی به دلیل القاء تغییرات الکتریکی در اطراف و داخل سلول بر رفتار سلولی تأثیر می‌گذارند. خونرسانی بهتر، فشار اکسیژن را افزایش می‌دهد و به فعالسازی و تکثیر سلول‌ها می‌انجامد. انتقال بهتر کلسیم جذب آن را در استخوان‌ها افزایش می‌دهد، وضعیت غضروف مفاصل را بهبود می‌بخشد و از شدت درد می‌کاهد. درد حاد و حتی مزمن، یا ناشی از پوکی استخوان ، نیز کاملاً تسکین می‌یابد. پژوهش‌های علمی متعددی در زمینه میزان کارآمدی مگنت تراپی انجام شده است. بر اساس مطالعات انجام شده اختلال در گردش خون و متابولیسم نقش مهمی را در ابتلا به بیماری‌های گوناگون ایفاء می‌کند. استفاده از انرژی الکترومغناطیسی بر بنیان بیش از 30 سال پژوهش گسترده جهانی توسط دانشمندان مطرح و پرآوازه صورت می‌گیرد. به علاوه تجربه هزاران پزشک متخصص در زمینه به کارگیری مگنت تراپی در سال‌های متمادی گواه کارآمدی این روش است.
روش تأثیرگذاری انرژی مغناطیسی (PEME)
با قرار دادن آهن‌رباها در مکان مناسب، میتوان فرایند انتقال درد که نیازمند فعالیت الکتریکی عصب و سلول‌های عضلانی است، مسدود کرد یا در صورت آسیب دیدگی، بهبود را تسریع کرد. استفاده از آهن‌رباها می‌تواند به دو صورت استاتیک (ثابت و غیرمنقطع) و یا با دستکاری میدان مغناطیسی (مگنت درمانی پالسی) صورت پذیرد.
فرکانس فعال PSWT و SWD یکسان یعنی 27.12 مگاهرتز است. پالس خروجی دستگاه به گونه‌ای است که زمان روشن بودن بسیار کوتاه‌تر از زمان خاموش بودن باشد تا نیروی متوسط دریافت شده توسط بیمار حتی در زمان اعمال پیک نیرو، یعنی حدود 150 تا 200 وات در دستگاه‌های مدرن یا حتی 1000 وات در بعضی دستگاه‌های پیشرفته، نسبتاً اندک باشد که میتوان با توجه به قابل کنترل بودن دستگاه متوسط نیروی دریافتی و همچنین پارامترهای پالسی حاکم بر روش تحویل انرژی را تغییر داد.
مزایای مگنت درمانی عبارت‌اند از:
- اثر مثبت بر غشاء سلولی (تسهیل تبادل یون‌های ضروی مانند سدیم و پتاسیم)
- تسریع فرایند التیام
- کاهش التهاب و تورم
- کاهش کبودی
- سریع‌تر جوش خوردن شکستگی
- تسکین درد
نخستین سطح تأثیرگذاری مگنت درمانی به غشاء سلولی و انتقال یون‌ها از طریق غشاء مربوط می‌شود. اثرهای “غیرحرارتی” مگنت درمانی بر سطح غشاء سلولی از جمله یافته‌های جالب توجه شماری از پژوهش‌های اخیر است.
عملکرد سلول‌های درگیر در فرایند التهابی پیرو کاهش غشاء سلولی مختل می‌شود و بر انتقال یون از طریق این غشاء تأثیر می‌گذارد. عدم تعادل یونی حاصله فشار‌های اسمزی سلولی را تغییر می‌دهد. با به کار بردن PSWT بر روی سلول‌های آسیب دیده میتوان قابلیت غشاء سلولی را به حالت طبیعی بازگرداند و تعادل یونی و انتقال طبیعی از راه غشاء را مجدداً برقرار کرد. ساز و کار این نوع تأثیرگذاری هنوز کاملاً مشخص نشده است، اما دو نظریه موجود بحث مؤثر بودن سازوکار انتقال یونی مستقیم یا فعالسازی پمپ‌های مختلف (سدیم/ پتاسیم) از طریق انرژی پالسی را مطرح می‌کند. شواهد بیانگر این نکته است که جذب عدم توازن غشاء توسط انرژی و بهره گیری از ساز و کار انتقال سیگنال اثرهای درون سلولی را تحریک می‌کند یا بهبود می‌بخشد.
این گونه مطرح می‌شود که انرژی اعمالی هیچ گونه تأثیری یا تأثیری بسیار ناچیز بر سلول‌های طبیعی دارد، چرا که سلول‌های “بیمار” به سطوح انرژی پایین‌تر از سلول‌های طبیعی واکنش نشان می‌دهند.
اثرهای بالینی مگنت درمانی در اصل به مراحل ترمیم و التهاب بافت‌های نرم عضلانی اسکلتی مربوط می‌شود. اثرهای فهرست شده شباهت قابل توجهی به اثر اولتراسوند و لیزر درمانی دارد، البته این شباهت با توجه به یوع یکسان عملکرد آنها چندان مایه شگفتی نیست. تفاوت شاخص کاربرد بالینی بیش از نتایج به دست آمده به محل جذب انرژی مربوط می‌شود. وجه تمایز اصلی در جذب بافت در تصویر زیر مشخص شده است.
درمان کمر درد با مگنت
کمردرد می‌تواند به علل گوناگونی برگردد. بیشترین موارد کمردرد مرتبط با عوامل عضلانی-اسکلتی است و به عنوان کمردرد غیراختصاصی شناخته می‌شود. این نوع آسیب‌ها بیشتر به ویژه در صورت بروز ناگهانی درد هنگام انجام فعالیت‌هایی که بار تحمیلی روی ستون فقرات قرار می‌دهند، ایجاد می‌شود. این آسیب‌ها شامل کشیدگی عضلانی، کشیدگی رباطی و اختلال در عملکرد مفصل می‌شوند.
80 درصد افراد در برهه‌ای از زندگی خود دچار کمر می‌شوند. کمر درد یکی از رایج‌ترین دلایل مرخصی گرفتن و مراجعه به پزشک یا متخصص فیزیوتراپی است. اما با افزایش آگاهی، اطلاع از روش‌های مراقبت از کمر و انجام تمرین‌ها و ورزش‌های مناسب میتوان از ابتلا به کمر درد جلوگیری کرد.
کمر درد مزمن با توجه به طول مدت تجربه درد یعنی استمرار درد به مدت بیش از 3 ماه شناخته می‌شود. درد مزمن غالباً پیشرونده است و تعیین دلیل بروز آن دشوار است.
درد مزمن غالباً پی‌آمد عملکرد نامناسب شبکه‌های عصبی کوچکی است که در اثر التهاب عصبی درونی آسیب دیده‌اند. تحریک مغناطیسی پالسی با شدت بالا (HIPMS) به شیوه‌ای غیرتهاجمی نورون‌ها را غیرقطبی می‌کند و بهبود آسیب دیدگی را شتاب می‌بخشد. مگنت تراپی کمر درد تسکین درد را برای بیماران دچار کمر درد پس از جراحی یا سانحه، دیستروفی رفلکسی سمپاتیک، نوروپاتی محیطی، سندرم خروجی صدری و اندومتریوز به ارمغان می‌آورد. موضع دردناک حداکثر 6 جلسه حدوداً 10 دقیقه‌ای در معرض میدانی به قدرت 1.17 تسلا با سرعت 45 پالس در دقیقه قرار می‌گیرد. در یکی از مطالعات انجام شده، درد یک بیمار پس از 4 جلسه مگنت درمانی تسکین یافت و حداکثر میزان فروکش کردن درد پس از 3 ساعت درمان رخ داد. در هر حال تمامی بیماران تسکین درد را تجربه کردند. درد 2 بیمار کاملاً از بین رفت و درد 3 بیمار تاحدی به مدت 4 ماه تخفیف یافت. تسکین درد باقی بیماران 8 تا 72 ساعت دوام داشت.
اگرچه تأثیر مثبت مگنت درمانی در کاهش درد کمر حاد قابل مشاهده است، اما این روش بیشتر برای کمردرد مزمن استفاده می‌شود. بیشتر بیمارانی که با کمردرد حاد مواجه هستند، پس از مدت زمان کوتاهی بهبود می‌یابند.
هشدار
در صورت تشدید تدریجی فتق دیسک و علائم عصبی یا اختلال در عملکرد مثانه یا روده بی‌درنگ با مرکز فوریت‌های پزشکی تماس بگیرید.
- پرهیز از به کارگیری روش در نواحی اپی‌فیز، دو سر استخوان، کودکان
- پرهیز از به کارگیری روش در بافت‌های خاص مانند چشم و
- توصیه می‌شود دیگر دستگاه‌های برق درمانی، به ویژه وسایل تحریک الکتریکی، در فاصله دست کم 2 متری از دستگاه PSWT نگه داشته شود.
