وقتی موضوع کمردرد به میان می‌آید، پزشکان ابتدا با توجه به علت درد کمر مصرف داروهای خوراکی را توصیه می‌کنند.
از آنجا که پاسخ افراد به داروها متفاوت است، ممکن است پزشک داروها و دوزهای مختلفی را برای بیمار امتحان کند. داروهای درمان کمردرد از داروهای بدون نسخه استامینوفن، آسپرین و غیره تا داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن، و داروهای تجویزی مانند اپیوئیدها را در برمی‌گیرند. بعضی اوقات، علاوه بر داروهای کمر درد، داروهای روانپزشکی هم تجویز می‌شوند.
هدف درمان کمر درد مزمن می‌بایست این باشد که بیمار بیشترین بهره را برده و درمان سریع کمر درد، با استفاده از پایین‌ترین دوز مورد نیاز انجام گردد. همچنین مهم است که بیمار داروها را دقیقاً طبق دستور مصرف کند و از سوءمصرف و استفاده بیش از اندازه از آن‌ها خودداری کند.
علل کمردرد
کمردرد علت اصلی ناتوانی در افراد زیر 45 سال است که مسائل بسیاری ممکن است باعث آن شوند.
مشکلات مربوط به ستون فقرات
کمردرد اغلب به این دلیل اتفاق می‌افتد که مشکلی در مسیر مفاصل نخاع، عضلات، دیسک‌ها و اعصاب ایجاد شده و یا چیزی در این ناحیه به درستی کار نکند. پزشک برای تشخیص علت کمر درد ممکن است موارد زیر را در افراد بررسی کند:
فتق یا لغزش دیسک
فتق یا لغزش دیسک، به این معنی است که بافت نرم داخل دیسک بین مفاصل از آن خارج شده است. این مساله معمولاً در اثر فرسایش و پارگی دیسک ایجاد می‌شود. فتق دیسک ممکن است باعث درد در ناحیه پایین کمر یا باسن شود زیرا باعث وارد آمدن فشار بر اعصاب این نواحی می‌شود.
بیرون زدگی دیسک
در حالت بیرون زدگی یا تحدب دیسک، دیسک خارج شده است، اما به اندازه فتق دیسک نیست. در این حالت، بیمار معمولاً علائم خاصی ندارد. اما اگر بیرون زدگی دیسک فشاری بر ریشه عصبی اعمال کند، بیمار این فشار را احساس خواهد کرد.
بیماری دژنراسیون دیسک
در این بیماری، دیسک‌ها که عملکری شبیه “کمک فنر” در بین مهره‌های ستون فقرات دارند، کوچک و یا دچار پارگی می‌شوند. این باعث می‌شود استخوان ها با هم ساییده شوند. این بیمار ممکن است در اثر بالا رفتن سن برای افراد اتفاق بیفتد.
التهاب و فرسایش مفصل ساکروایلیاک
این مشکل در محل تلاقی ستون فقرات و لگن ایجاد می‌شود. این ناحیه حرکت چندانی ندارد، اما از این جهت اهمیت دارد که بار بخش بالایی بدن را به قسمت تحتانی آن منتقل می‌کند. غضروف مفصل ممکن است پس از اسیب دیدگی یا به دلیل آرتروز، عفونت و یا حتی بارداری، دچار تورم و فرسایش شود.
تنگی کانال نخاع
تنگی کانال نخاع به این معنی است که کانالی که نخاع در ستون فقرات از آن عبور می‌کند، باریک شده است. این مساله باعث می‌شود فشار بیشتری بر ستون فقرات و اعصاب وارد شود. در نتیجه ، احتمالا فرد در پاها و شانه‌های خود احساس بی‌حسی می‌کنند. این اتفاق برای بسیاری از افراد بالاتر از 60 سال رخ میدهد.
رادیکولوپاتی مهره‌های گردنی
رادیکولوپاتی به معنی گیر افتادن عصب است. این بیماری معمولاً در اثر زوائد استخوانی ( استخوان رست) و یا فتق دیسک ایجاد می‌شود.
لغزش مُهره
در این بیماری، مهره یا مهره‌ها در قسمت تحتانی کمر، در ستون فقرات به سمت جلو لغزیده و از محل خود خارج می‌شوند. این بیماری به شکل دژنراتیو آرتروز نامیده می‌شود و باعث ضعیف شدن مفاصل و رباطهایی که ستون فقرات را نگه می‌دارند، می‌شود. این مشکل ممکن است باعث شود یک دیسک به سمت جلو روی یک مهره حرکت کند.
تصادفات و جراحات
تصادفات رانندگی، افتادن، رگ به رگ شدن و کشیدگی عضلات و شکستگی نیز از ممکن است باعث کمردرد شوند. جراحات گاهی ممکن است باعث برخی مشکلات بدنی شوند، اما گاهی به تنهایی نیز ممکن است باعث درد شوند.
شکستگی مهره یا ستون فقرات
ستون فقرات ممکن است در اثر وارد آمدن ضربه به پشت، افتادن یا ابتلا به پوکی استخوان ، بیماری‌ای که باعث ضعف استخوان‌ها می‌شود، دچار شکستگی شود.
رگ به رگ شدن و کشیدگی عضلات
آسیب دیدگی رباط‌ها، عضلات و تاندون‌هایی که ستون فقرات و مفاصل آن را پشتیبانی می‌کنند می‌تواند منجر به کمردرد شود. این اتفاق اغلب زمانی می‌افتد که شخص همزمان با بلند کردن یک شیئ بدن خود را نیز بچرخاند. این مشکلات در اثر تصادفات رانندگی و صدمات ورزشی نیز ممکن است پیش بیایند.
اسپاسم
اسپاسم ممکن است در اثر پارگی عضلات و تاندون‌های قسمت تحتانی کمر ایجاد شود. این صدمات معمولاً در هنگام بلند کردن اشیاء سنگین یا ورزش ایجاد می‌شوند.
اشتباهاتی در سبک زندگی که باعث کمر درد می‌شوند
کمر درد ممکن است به خاطر انجام دادن یا انجام ندادن بعضی کارها در زندگی روزمره ایجاد شود ، به عنوان مثال:
- کشیدن میز کار
- بلند کردن اجسام سنگین
- اضافه وزن داشتن
- ورزش نکردن
- سیگار کشیدن
- پوشیدن کفش پاشنه بلند
نقش احساسات
قدرت احساسات را در تحمل درد دست کم نگیرید. استرس می‌تواند منجر به تنش عضلات در کمر شده و افسردگی و اضطراب ممکن است باعث شوند که درد حتی بدتر شود.
علل دیگر
برخی بیماری‌ها نیز ممکن است باعث کمر درد شوند، از جمله:
- آرتروز: این یکی از بیماری‌های مفصل است که باعث سفتی ، تورم و التهاب آن می‌شود.
- استئوآرتریت: استئوآرتریت نوعی آرتروز است که در اثر فرسودگی غضروف و استخوان‌ها ایجاد می‌شود. این مشکل بیشتر افراد میانسال به بعد را درگیر می‌کند.
- اسپوندیلیت آنکیلوزان:این بیماری نوعی آرتروز است كه مفاصل و رباطهایی که در امتداد ستون فقرات قرار دارند را درگیر می‌کند.
- اسکولیوز یا انحنای ستون فقرات مشکلی است که معمولاً افراد به صورت مادرزادی با آن به دنیا می‌آیند. دردهای مرتبط با اسکولیوز، در صورت ایجاد معمولاً از اواسط زندگی شروع می‌شوند.
- بارداری: اضافه وزن پیدا کردن در هنگام بارداری ممکن است باعث کشیدگی عضلات کمر شود.
- تومور: تومورها در موارد نادری از ابتدا در خود ستون فقرات ایجاد می‌شود، اما معمولاً در اثر متاستاز سرطانی که از نقطه دیگری از بدن شروع شده است ، ایجاد می‌شوند.
علل کمتر شایع کمر درد عبارتند از:
- سنگ کلیه و عفونت کلیه
- آندومتریوز، ایجاد بافت رحمی در خارج از رحم
- عفونت استخوان یا التهاب دیسک ، عفونت در استخوان‌ها و دیسک‌های ستون فقرات
- فیبرومیالژیا، بیماری که باعث درد گسترده در ماهیچه‌ها می‌شود.
بسته به علت درد ، درمان ممکن است شامل ایجاد تغییراتی در سبک زندگی ، دارو یا احتمالاً جراحی باشد. اگر احساس می‌کنید در ستون مهره‌های خود مشکلی دارید با پزشک خود صحبت کنید. پزشک کمک می‌کند تا علت آنچه باعث آسیب و ناراحتی شده مشخص شده و کمک می‌کند تا شخص بهتر شود.
انواع دارو برای درمان کمر درد
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDها)
این گروه از داروها شامل داروهای بدون نسخه متداول مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن است. اثرات تسکینی این داروها قوی بوده و می‌توان آن‌ها را بدون ترس از مسمومیت یا اعتیاد به مدت طولانی مصرف کرد.
NSAIDها در کاهش درد ناشی از عارضه‌هایی مانند آرتریت و التهاب ستون فقرات بسیار مؤثر بوده و اغلب از آن‌ها برای کمک به کاهش درد و التهاب استفاده می‌شود تا بیمار بتواند اقدامات توانبخشی، مانند فیزیوتراپی، که انجام آن‌ها بدون کاهش درد و التهاب غیرممکن است را شروع کند.
درمان با اپیوئید
استفاده از داروهای اپیوئید، به دلایل بسیاری از جمله احتمال مسموم شدن بدن و همچنین وابستگی جسمانی و روانی یا اعتیاد به آن‌ها، با مخالفت گسترده‌ای روبرو است. با این حال، بعضی افراد هستند که دچار دردهای مزمن غیرسرطانی مثل درد کمر بوده، یا درمان با اپیوئید بدون ایجاد مسمومیت یا اعتیاد باعث تسکین درد آن‌ها می‌شود.
در هر صورت، از اپیوئیدها داروی کمر درد تنها باید در مواردی که سایر درمان‌های غیرجراحی نمی‌توانند درد را به اندازه کافی کاهش دهند، و آن هم تنها برای کوتاه مدت استفاده شود. بیماران می‌بایست از عوارض جانبی اپیوئیدها آگاهی داشته، و در صورت تصمیم به درمان با این دسته از داروها، قویاً توصیه می‌شود که به طور مستمر با پزشکشان در ارتباط باشند. البته، معمولاً تأکید می‌شود که بیماران به طور مرتب تحت نظر پزشک قرار بگیرند و همچنین از آن‌ها خواسته می‌شود که ماهی یک‌بار برای ویزیت شدن به پزشک مراجعه کنند.
در مقابل، روش دارورسانی هدفمند یکی دیگر از گزینه‌های درمانی است که در آن داروی مسکن مستقیماً به مایع اطراف نخاع وارد می‌شود. این روش در مقایسه با داروهای خوراکی که از سیستم گردش خون عبور می‌کند، تأثیر بیشتری در کاهش درد داشته و عوارض جانبی کمتری دارد.
داروهای روانپزشکی
درد به عنوان یک پدیده چندبُعدی شناخته می‌شود، به این معنی که سیستم‌های مختلفی از بدن را درگیر می‌کند. اطلاعات کمی تاکنون در مورد مکانیزم‌های اساسی تولید کننده یا نگهدارنده احساس درد پس از آسیب دیدن بافت بدست آمده است. همچنین، اطلاعات موجود درباره پاسخ‌های رفتاری مختلف افراد به درد، به طور کلی کمتر هستند. این وضعیت به خصوص برای دردهای مزمن صادق است.
داروهای روانپزشکی برای تمام کسانی که دچار کمردرد مزمن هستند مناسب نمی‌باشند. پزشک برای تعیین اینکه که آیا دارو روی درد تأثیر خواهد داشت یا خیر، ابتدا می‌بایست ریشه درد را کاملاً مشخص کند. به علاوه، می‌بایست هرگونه اختلال روانی که می‌تواند باعث بروز درد شود، مثل افسردگی، دقیقاً تشخیص داده شود تا بتوان علائم مربوط به آن‌ها را به درستی شناسایی و درمان کرد.
البته باید به خاطر داشت که داروهای روانپزشکی و داروی کمردرد تنها یک گزینه درمانی مکمل بوده و نمی‌توانند جایگزین یک برنامه درمانی جامع برای کمردرد مزمن باشند. به علاوه، پزشک می‌بایست، آموزش، فیزیوتراپی، بررسی رفتاری بیمار و همچنین ارزیابی خانواده و نقش‌های شغلی بیمار را نیز در برنامه درمانی بگنجاند. و بالاخره اینکه، برای پایش پیشرفت بهبودی بیمار، تعیین و شناسایی علائم عود کننده، و همچنین بحث در مورد مؤثر بودن یا نبودن روش‌های درمانی مورد استفاده می‌بایست بیمار به طور مداوم و به دقت ویزیت شود.
دیگر راه‌های درمان کمر درد بدون جراحی
حفظ وزن در محدوده سلامتی
برخی رژیم‌های غذایی به شدت باعث التهاب می‌شوند، به ویژه رژیم‌هایی که حاوی چربی‌های ترانس ، قندهای تصفیه شده و غذاهای فرآوری شده هستند. با پزشک خود درباره رژیم غذایی خود و نقش احتمالی آن در ایجاد کمردرد مزمن و این که چه تغییراتی می‌توانید در آن ایجاد کنید، مشورت کنید. حفظ وزن در محدوده سلامتی باعث کاهش فشار وارده بر ستون فقرات شده و به این شکل به کاهش کمر درد کمک می‌کند.
ایجاد تغییراتی در سبک زندگی
کسانی که دچار دردی مزمنند، مجبورند برخی محدودیت‌ها را پذیرفته و با آن سازگاری پیدا کنند. ” به زبان بدن خود گوش کنید و یاد بگیرید با شرایط آن راه بیایید. هنگام باغبانی یا چمن زدن هر از گاهی به خود استراحت بدهید یا مواد غذایی را در چندین مرحله جا به جا کنید. دقت کنید که چه فعالیت‌هایی دردتان را بدتر می‌کنند و در صورت امکان از انجام آن‌ها پرهیز کنید. این مراقبت‌ها نه تنها کمک می‌کند تا کمردرد بهتر شود، بلکه مکن است از پیشرفت بیشتر مشکلات هم جلوگیری کند. یکی دیگر از مهمترین تغییراتی که می‌توان در سبک زندگی ایجاد کرد ، ترک سیگار است. از نظر علمی نیکوتین باعث تشدید درد و تأخیر در بهبودی می‌شود.
ورزش کردن
ورزش پایه و اساس درمان کمردرد مزمن بوده و یکی از اولین اقدامات درمانی است که باید تحت نظر یک پزشک و یا فیزیوتراپیست ستون فقرات انجام شود. با این حال ، هر تمرینی برای هر کسی مؤثر نیست. تمرینات باید متناسب با علائم و شرایط خاص هر فرد انجام شوند. ورزش کردن منظم در خانه نیز در موفقیت درمان نقش زیادی دارد.
فیزیوتراپی
تمرینات فیزیوتراپی که برای کمردرد مزمن انجام می‌شوند ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اصلاح وضعیت بدنی
- تست حدود تحمل درد
- تمرینات کششی و انعطاف پذیری
- تمرینات هوازی
- تقویت عضلات مرکزی (هسته)
طب سوزنی ، ماساژ ، بیو فیدبک درمانی ، لیزر درمانی ، تحریک الکتریکی اعصاب و سایر روش‌های درمانی غیر جراحی ستون فقرات نیز ممکن است در بهبود کمر درد مزمن موثر باشند. شما می‌توانید با یک پزشک متخصص ستون فقرات درباره درمان‌های جایگزینی که ممکن است برایتان مفید باشند صحبت کنید.
گزگز،خواب رفتن،بی حسی،سوزش،مور مور شدن و ضعف پا: علائم و علت
سوالات متداول
چه زمانی باید در مورد کمر درد خود نگران باشم؟
اکثر موارد درد کمر نیازی به مراقبت اورژانسی ندارند، اما اگر این درد در اثر تروما یا ضربه باشد، شما باید بلافاصله و در اولین فرصت به پزشک مراجعه نمایید. علاوه بر تروما، موارد دیگری که این شرایط را دارند شامل:
- تب
- کاهش وزن غیر قابل توجیه
- درد در قفسه سینه
- تورم یا تغییر شکل در کمر
- از دست دادن کنترل روده یا مثانه
- عدم توانایی ادرار کردن
- درد مداوم که از بین نمی رود
- درد بدتر در هنگام شب
- بی حسی در اطراف ناحیه ژنیتال، باسن یا مسیر کمر
- احساس گزگز یا بی حسی در پاها و دست ها
چه موقع باید به پزشک مراجعه کنم؟
در صورتی که درد کمر شما برای شش هفته تداوم داشته باشد و با انجام اقدامات درمانی خانگی بهتر نشده باشد و حتی در این مدت این درد بدتر نیز شده باشد، بهتر است به پزشک مراجعه شود. همچنین در صورتی که سن شما بالاتر از 50 سال است و برای اولین بار این درد را تجربه می‌کنید، و یا اینکه سابقه سرطان یا بیماری های مرتبط به استخوان دارید، شما باید به پزشک مراجعه نمایید.
چشم انداز درمانی در کمر چگونه است؟
چشم انداز درمانی درد کمر برای بیشتر افرادی که درد کمر دارند خوب است و آن‌ها در عرض چند هفته بهبود می‌یابند. با این حال، این موضوع به علت ایجاد کننده درد کمر و نحوه کنترل آن بستگی دارد. یک آسیب حاد از نوع کشیدگی عضلاتی به طور معمول با حداقل کارهای درمانی بهبود خواهد یافت اما دیسک کمری که عصب سیاتیک را تحریک می‌کند ممکن است برای بهبود کامل به جراحی نیاز داشته باشد.
شما برای اینکه بتوانید درد کمر خود را ب خوبی مدیریت کرده و آن را درمان نمایید، بهتر است در اسرع وقت اقدام به درمان آن نمایید زیرا علائم در کمر طولانی بیشتر تمایل دارند که به صورت دائمی در شما باقی بمانند. برای مثال، اگر شما سریعا به فیزیوتراپیست مراجعه نمایید، این کار می‌تواند روند بهبودی شما را تسریع کند و همچنین از وقوع مجدد این وضعیت جلوگیری نماید. چشم انداز بیماری شما با درمان مناسب نیز مثبت تر و بهتر می‌شود.
ساختار کمر به چه نحوی می‌باشد ؟
کمر شما قسمت های متصل مختلفی دارد از جمله: مهره های کمر (استخوان ها)، مفاصل، رباط های منعطف و تاندون ها، عضلات بزرگ و اعصاب بسیار حساس.
ستون فقرات شما یک ستون منعطف می‌باشد که از کمر شما پشتیبانی می‌کند. این ستون از 24 مهره و دیسک های بین آن‌ها که به عنوان ضربه گیر عمل می‌کنند، تشکیل یافته است. در طرف دیگر ستون فقرات شما، از بالا به پایین، مفاصل فاست وجود دارند که هر کدام از مهره ها را به یکدیگر مرتبط می‌سازد و باعث انعطاف پذیری آن‌ها می‌شود. عضلات، تاندون ها و رباط ها باعث تحرک و پشتیبانی بیشتر از ستون فقرات می‌شوند.
طناب نخاعی شما از داخل ستون فقرات شما عبور می‌کند. این طناب عصبی اعصاب را از مغز شما به باقی نواحی بدن حمل می‌کند و این مسیر از بین دیسک ها، عضلات و رباط ها عبور می‌کند.
چه تست هایی برای درد کمر موجود می‌باشد؟
پزشک شما ممکن است از برخی تست های تشخیصی برای تعیین علت درد کمر استفاده کند. معمول ترین تست های تشخیصی برای این موضوع عبارتند از :
- اشعه X – تصاویری ایجاد می‌کند که نحوه قرارگیری استخوان ها و اینکه شما آرتروز دارید یا خیر، استخوان ترک خورده یا شکسته دارید یا خیر و یا حتی احتمال وجود تومور را مشخص می‌کند.
- سی تی اسکن – تصاویر با جزئیات دقیق و از داخل بافت استخوان های ستون فقرات را مشخص می‌کند که می‌تواند وجود دیسک کمر یا مشکلات مرتبط با استخوان را مشخص کند.
- اسکن MRI – تصاویر دقیقی از مهره ها، دیسک های بین مهره ای، و ریشه های عصبی فراهم می‌سازد. ام آر آی ها اغلب برای تشخیص صحیح اختلالات نخاعی و تشخیص افتراقی عفونت های نخاعی یا تومور ها کاربرد دارند.
آیا درد دوباره باز می‌گردد؟
درد های حاد کمری، بسته به علت ایجاد کننده آن، ممکن است هر از گاهی دوباره عود کرده و احساس شوند. اگر شما در حال درمان درد مزمن کمر خود با استفاده از روش های درمانی غیر جراحی هستید، ممکن است باز هم درد را احساس کنید زیرا این روش ها به عنوان درمان نیستند اما برای کاهش میزان درد و التهاب استفاده می‌شوند. تزریقات دارویی برای کاهش درد، می‌توانند برای 3 ماه تاثیر داشته باشند. اگر جراحی داشته اید، پس درد مرتبط با مشکلات کمر شما نباید دوباره بازگردد و شما نباید پس از جراحی دوباره آن را احساس نمایید.
درد کمر چرا به حالت مزمن در می‌آید؟
درد حاد یک احساس ناخوشایند است که در سیستم عصبی شروع شده و نشان میدهد یک مشکل خاصی در بدن خود دارید که باید بیشتر مراقب خود باشید. برخی اوقات، درد حاد به درد مزمن تبدیل می‌شود و برای ماه ها یا حتی سال ها تداوم می‌یابد. در بسیاری از موارد، این تبدیل شدن به این دلیل اتفاق می‌افتد که شرایط فیزیولوژیکی شما و مشکلی که داشته اید همچنان بدون درمان باقی مانده است. به عنوان مثال، اگر شما آرتروز داشته باشید و آن را کنترل نکنید، این اتفاق ممکن است بیافتد. با این حال، در برخی مواقع، علت ایجاد کننده درد یک بیماری، جراحت یا آسیب قابل تشخیص به سیستم عصبی نیست.
چه نوع جراحی هایی برای درد کمر در دسترس می‌باشد؟
برای درمان درد کمر، جراحی های مختلفی در دسترس می‌باشد. برخی اوقات این روش های جراحی در ترکیب با یکدیگر استفاده می‌شوند تا بهترین نتیجه ممکن حاصل شود. جراحی کمر برای برداشتن فشاری که روی اعصاب موجود در کمر وجود دارد، و برای تثبیت مهره ها یا برای بهبود بد شکلی هایی مانند اسکولیوزیس استفاده می‌شود.
- فیوژن نخاعی – دو یا چند مهره را با استفاده از قسمتی از استخوان به هم جوش می‌دهند تا نخاع تقویت و تثبیت شود.
- دیسکتومی – برای برداشتن دیسک بیرون زده یا لغزیده که بر روی عصب نخاعی فشار وارد می‌نماید. به طور سنتی این نوع جراحی به وسیله جراحی باز انجام می‌شود. اما امروزه از تکنیک های با حداقل تهاجم به نام میکرو دیسکتومی استفاده می‌شود.
- لامینکتومی – برداشتن بخشی از استخوان از یکی از مهره ها که بر عصب موجود در نخاع فشار وارد می‌نماید.
- رفع فشار از قسمت لومبار نخاع – جراحی برای اینکه به ریشه عصبی فضای بیشتری داده شود. این نوع جراحی می‌تواند به وسیله حداقل یکی از روش های زیر انجام شود: فیوژن نخاعی، دیسکتومی و لامینکتومی.
- دیسک های مصنوعی – یک روش جایگزین برای فیوژن نخاعی و برای جا به جایی های دردناک بین مهره ای استفاده می‌شود.
چه تزریق هایی برای درمان کمر درد توصیه می‌شود؟
- تزریقات دارویی برای کاهش درد- از تزریق استروئید ها و بی حس کننده ها به مفاصل، رباط ها، عضلات یا اطراف اعصاب نخاعی استفاده می‌شود.
- تزریق به مفاصل فاست – بی حس کننده های موضعی و داروهای استروئیدی به مفاصل فاست شما تزریق می‌شود تا درد و التهاب را کاهش دهد.
- بلوک شدن ریشه عصبی – تزریق بی حس کننده موضعی و داروهای ضد التهابی استروئیدی به نواحی اطراف ریشه عصبی برای کاهش درد عصب گیر کرده یا ملتهب و کاهش التهاب استفاده می‌شود.
بهترین راه درمان کمردرد چیست؟
درمان های مختلفی برای درمان درد کمر وجود دارد. بهترین روش درمانی برای شما به این بستگی دارد که شما برای چه مدت این درد را داشته اید، علت ایجاد کننده آن در صورتی که قابل تشخیص باشد، تا چه میزان حاد است و نیاز ها و ویژگی هایی فردی شما شامل چه مواردی می‌باشد.
برای موارد شدید درد کمر، درمان های خانگی مثل استفاده از داروهای ضد درد و همچنین داشتن فعالیت بدنی کافی می‌تواند به از بین بردن درد کمک کند.
اگر درد شما مزمن شود، گزینه های غیر جراحی ممکن است شامل فیزیوتراپی (برنامه های ورزشی، طب سوزنی، ماساژ) و تزریقات ضد درد (مفصل فاست یا بلوک های ریشه عصبی). اگر این درمان ها موفقیت آمیز نباشند یا پزشک شما تشخیص دهد که مشکل شما نیاز به عمل جراحی دارد، باید به بیمارستان مراجعه فرمایید. روش های مختلفی برای جراحی کمر شما وجود دارد که مشاوره پزشک خود می‌توانید بهترین راه را برای درمان مشکل خود انتخاب نمایید.
